A ja mam wrażenie jakby to był miesiąc. Z drugiej strony patrząc na to jak bardzo zmieniła się Kalina... to w sumie były trzy długie miesiące. Już zdecydowanie jest bardziej "tutejsza" niż taka "brzuszkowa". Poza tym, że odłożyłam już masę zbyt małych śpiochów zmieniło się także jej zachowanie. Potrzebuje przestrzeni, a nie tak jak wcześniej ciasnoty. Już nie jest takim małym "przykurczem". Odczuwa swoje potrzeby i bardziej wyraźnie daje o nich znać. Dużo mniej płacze. Już od dłuższego czasu odróżnia dzień od nocy, a w związku z tym przesypia całą noc, a w dzień jest bardzo aktywna. Jej małe ciałko wykonuje już tak wiele skomplikowanych ruchów, że trudno uwierzyć, że wcześniej leżała sobie nie świadoma nawet, że te rączki należą do niej. A przede wszystkim wykazuje niesamowitą ciekawość, co pozwala jej tak szybko się uczyć i także szybko nudzić. Obcowanie z nią jest... "magiczne". Stopień w jakim ogarnia otoczenie zmienia się z dnia na dzień. Rano budzi mnie jej uśmiech. A ja codziennie wieczorem, po ułożeniu jej do snu siadam i rozmyślam przez chwilę jaka jest cudowna. I czuję coś, co jednym zdaniem wyraził mój teść: "Życie, ty trwaj!"